Kitap hakkında: 1969 / Hitler'in ordularının kutsal sınırlarımıza saldırdığı gün, o zamanlar ikinci rütbeden bir askeri mühendis olan ben 39 yaşına girdim. 1935 yılında Zırhlı ve Mekanize Kuvvetler Akademisi mühendislik fakültesinden mezun olduktan sonra Halk Savunma Komiserliği Merkez Ofisine gönderildim. Birliklere katılmak istedim. Ancak yalnızca iki yıl sonra arzusunu yerine getirmeyi başardı. Yani savaştan önce, dört yıldır Transkafkasya Askeri Bölgesi'ndeki bölge zırhlı araç onarım üssünün komutanlığını yapıyordum. Kısa süre sonra cepheye gittim ve cephenin zırhlı araç departmanı başkanının asistanı olarak bir randevu aldım. Birliklerle birlikte, Aralık 1941'in sonunda çıkarma gücümüzün 46. Piyade Tümeni ve diğer faşist birimleri Kerç'ten Parpach Kıstağı'na sürdüğü Kerç Yarımadası'na ayak basma fırsatı buldum. Tank mürettebatının, tek başlarına ve gruplar halinde (çoğunlukla ağır KV tanklarıyla) halihazırda düşman tarafından işgal edilmiş olan bölgelere baskınlar düzenleyerek ölüm ve paniği yaydıkları hikayeler efsanedir. Düşmanın ön cephesinde ve bazen de işgal ettiği bölgede mayınlar veya kara mayınları. Ancak o zaman bile tank mürettebatı araçlarını terk etmedi, kendileri tamir edene veya yoldaşları kurtarmaya gelene kadar savaştılar. Tamirciler, tank mürettebatının gerçek dostlarıydı. Bu göze çarpmayan savaş işçileri, Kerç'ten Berlin'e kadar Vatanseverlik Savaşı yollarında yürürken tankları düşman ateşi altında onarmak için hiçbir çabadan ve hatta çoğu zaman hayatlarından kaçınmadılar. Birçokları gibi ben de hem yenilginin acısını hem de zaferin sevincini yaşama fırsatı buldum. Ve her durumda, ne kadar zor olursa olsun, Sovyet askerlerinin - askerler, çavuşlar, subaylar ve generallerin - sevgili Anavatanlarına nasıl cesaret, azim, kahramanlık ve sınırsız bağlılık gösterdiklerini izledim. ama katılımcıların isimlerinin gerçek olması gibi, bu kitabı şanlı silah arkadaşlarıma ithaf ediyorum..